Tijdens mijn werkzaam leven ben in veel organisatieverbanden geweest. Overheden, bedrijven, scholen, kennisinstellingen, stichtingen, verenigingen, profit, non-profit, publiek private samenwerkingen, politieke organisaties en bestuursorganen. Met heel veel mensen heb ik gesproken over het werken met anderen. Ook met mensen die door gedoe ‘eruit zijn gegaan’.
Een groot aantal organisatiekundige, psychologische, antropologische, sociologische, theologische, spirituele, filosofische boeken en niet te vergeten romans, vaak aangereikt door anderen, over het menselijk bestaan, de menselijke conditie, over organisaties en organiseren, over samenwerken en over onderwerpen die daarmee samenhangen, gaven me dieper inzicht in hoe met elkaar werkende mensen zich tot elkaar verhouden.
De duidelijkste wegwijzers die mij richting gaven, zijn misschien wel mijn eigen ervaringen geweest. Praktijkervaringen die ik persoonlijk met samenwerken had als betrokkene in verschillende functies en als partner. Maar natuurlijk ook de ervaringen die ik opdeed als externe onderzoeker, adviseur en facilitator om gedoe op te lossen en om het samenwerkingsvermogen en de samenwerkingskwaliteit te verbeteren.
Dit alles heeft geleid tot de verantwoordelijkheidgerichte benadering van samenwerken.
Mijn werkzaam leven is weliswaar afgesloten, maar bij gelegenheid ben ik met betrekking tot samenwerken in te schakelen als spreker en als aanzwengelaar. Mijn verantwoordelijkheidgerichte benadering is mijn leidraad.